آنگـاه کـه غـرور کســی را له میکنـی

آنگـاه کـه کـاخ آرزوهـای کسـی را ویـران میکنی

آنگـاه کـه شمـع امیـد کسـی را خامـوش میکنـی

آنگـاه که بنـده ای را نادیـده مـی انگـاری

آنگـاه کـه حتـی گوشَـت را می بنـدی تا صـدای خـردشـدن غــرورش را نشنـوی

آنگـاه کـه خــدا را می بینـی و بنــده خـدا را نادیـده مـی گیـری

مـی خـواهـم بدانـم دستـانت را به ســوی کــدام آسمـان دراز می کنـی

تا برای خوشبختـی خودت دعــا کنی؟

خـــوبِ مـــن ، هـنــر در فــاصـلـه هــاســت . . .

زیـاد نـزدیـک بـه هـم مـیسـوزیـم و زیــاد دور از هـم یـخ میزنـیـم !

تــو ، نـبـایـد آنـکـسی بـاشـی کـه مـن مـیـخـواهـم ،

و مــن نـبــایــد آنـکـسی بـاشــم کـه تـو مـیـخــواهــی . . .

کـسـی کـه تــو از مــن مـی خـواهـی بـسـازی ،

یـا کـمـبــودهـایــت هـسـتـنـد یـا آرزوهـایـت . . .

مـن بــایــد بـهـتــریــن خــودم بـاشــم بــرای تــو ،

و تــو بـایــد بـهـتــریــن خــودت بـاشــی و بـشــوی بــرای مــن . . .

خــوب ِ مــن ، هـنــر عـشـق در پـیـونـد تـفـاوت هــاسـت ،

و مـعـجــزه اش نــادیـده گـرفـتـن کـمـبــودهــا . . .

« نامه گاندی به همسرش »